Jako że moja mama jest krawcową, pani M. przyniosła do mamy parę rzeczy do przeróbki, w tym to cudo. Gdy je zobaczyłam, oczy mi się zaświeciły, nie wypuściłam go już rąk, a pani M. mi je odstąpiła. Miało zostać pocięte i przerobione. Wyobrażacie sobie!?
Przepraszam za złą jakość zdjęć, ale:
1. jestem antytalentem fotograficznym,
2. jedyny aparat jakim obecnie dysponuje to kalkulator komórkowy,
3. W taką pogodę nawet lustrzanka nie pomoże.
FUTRO. Prawdziwe, ciężkie, czarne futro z karakuł.
I tu rozpoczyna się wewnętrzna walka. Z jednej strony - kocham zwierzęta, choć fanatyczką nie jestem. Bardzo przeżyłam uśpienie swojego psa (rodzina tchórzy, wydawałoby się osób, które pies najbardziej poważał, to mnie wypchnęła do weterynarza ...), jedyne zwierzęta które potrafię zabić do robaki (brrrr!).
Jednak do futer mam nieco mieszane uczucia.
Po pierwsze: nigdy nie zdecydowałabym się na kupno nowego futrzanego ubrania. Z drugiej strony, wolę nosić skórzane buty i torebki. Inna sprawa, futro to powstało prawdopodobnie ponad 50 lat temu. Jak bym go miała nie przygarnąć? Nie wspominając o tym, że planowano z niego zrobić krótką kurtkę ... Z innej znów strony, szukając informacji o firmie (Swakara), natknęłam się na dosyć nieprzyjemny opis produkcji karakuł. Powiem tylko, że najcenniejsze jest futro nowonarodzonych owiec ...
Wracając do firmy. Niestety, nie zdołałam ustalić daty założenia. Wiem tylko, że działa do dnia dzisiejszego. Z opowieści pani M., która na oko ma koło 70 lat, wiem, że futro należało do jej cioci, i przyjechało do polski z RFN, więc płaszcz ma prawdopodobnie ponad 40 lat.
Futro jest w świetnym stanie - są niewielkie przetarcia na mankietach, ale poza nimi nie ma żadnych uszkodzeń. Planuję jednak niewielkie zmiany kosmetyczne. Płaszcz leży na mnie idealnie, jedynym problemem są - oczywiście - zbyt krótkie rękawy. Postanowiłam dorobić do niego mankiety i kołnierz z czarnego futra z długim włosem. Wtedy uzyskam idealny Opera Coat z lat 20-tych XX wieku.
Parę przykładów autentyków z lat 20.
Cena futra to inna sprawa. Po przejrzeniu na ebay ofert z płaszczami Swakary wiem już, że muszę jakoś panią M. spłacić. Ale takie cudo jest tego warte!
Tym sposobem znacie już pierwszy element mojego kostiumu na spotkanie w Teatrze Słowackiego ;) Będzie jeszcze Cloche, sukienka, odpowiednia bielizna i pończochy.
Miłego dnia!
PS: jeśli zaczną się pojawiać obraźliwe komentarze dotyczące mordowania zwierząt dla futer, włączę moderację. Mam nadzieję, że nie będę musiała tego robić.
